Het is begin jaren tachtig. Willy van der Heide heeft iets meer dan de helft van deel 36 van de Bob Evers-serie, Kloppartijen in een koelhuis, klaar... Dan klopen Jas&Waser aan zijn deur. Er ontspint zich een druk gesprek. Verscheidene gesprekken volgen. Er ontstaat een collegiaal samenwerkingsverband en uiteindelijk spreekt Van der Heide: "Ja, ja, jongens, zo is het goed. Ik haal het nog wel een keer door de tikmachine. Voordat hij zijn tikmachine kan pakken, overlijdt Van der Heide. Een droom gaat in rook op. Wat volgt zijn kongsipraktijken, cowboygedrag, vreemde handen die verder werken aan een niet bestaand geacht onvoltooid manuscipt, een halfvoltooid manuscipt dat in een papiervesnipperaar verdwenen leek te zijn, afspraken met nabestaanden en beloften aan overledenen die verbroken worden omdat het rinkelen van de kassa meer waard is... Miskend en verongelijkt sjokken Jas & Waser door het leven. Tot... meer dan tien jaar later hun manuscript weer opduikt... het manuscript waaraan de meester kort voor zijn onverwacht verscheiden zijn goedkeuring had gehecht. Opeens blijken er twee versies van de laatste tachtig pagina's van Kloppartijen te zijn: die ene die iedereen al in de winkel heeft kunnen kopen en nog een andere, die pas met dit boek aan de openbaarheid wordt prijs gegeven. Ook een Milanese dieven- en roversbende van onogelijke creaturen blijkt voor niets en niemand terug te schrikken. Een bende die alleen met vernuft, doorzettingsvermogen, ervaring en een dosis geluk te bestrijden is. Blijven Jas en Waser en in hun kielzog Jan, Arie en Bob in de felheid van het gevecht overeind of niet? That's the question.
Matig boek, waarin de auteurs proberen een passend einde te maken aan het Bob Evers deel ‘Knokpartijen in een Koelhuis’, dat door de schrijver Van der Heide niet is voltooid. Naar mijn mening zijn ze daar niet in geslaagd.
