Met In de ban van de ring schiep Tolkien een geweldig heldenepos. De wereld waarin het zich afspeelt, het rijk van Midden-aarde, kreeg een eigen geografie, geschiedenis en mythologie en is bevolkt met allerlei soorten wezens met hun eigen taal en omgangsvormen. Centraal in deze trilogie staat de Ring, die over heil en verderf van de wereld kan beslissen. De Ring is in handen van de Hobbit Bilbo. Om het Kwaad te bezweren, moet de Ring worden vernietigd in het vuur van de Doemberg, waarin hij ook gesmeed is. De Doemberg ligt in Mordor, het hart van het land der kwade machten. Een reis vol gevaren wacht degene die door Midden-aarde trekt om Mordor te bereiken. Omdat de oude Bilbo zich tegen zo'n toch niet opgewassen voelt, gaat zijn erfgenaam Frodo op pad om de wereld te redden van de ondergang. In de ban van de ring vertelt het verhal van deze tocht en de spannende strijd tussen goed en kwaad, aangegan dor de Hobbit Frodo en zijn reisgenoten: Gandalf de Grijze, Merijn en Pepijn, Gimli de Dwerg, Legolas de Elf, Boromir van Gondor en een lange mysterieuze vreemdelijk, Stapper genaamd.
“Lord of the Rings” (In de ban van de ring) is het begin geweest van dit type fantasy verhaal. Niet een van de best geschreven, maar het verhaal stamt al uit de jaren ’30 van de vorige eeuw.
‘De Hobbit’ was in mijn ogen prettiger te lezen dan deze pil. Heb het ook een paar keer weggelegd. Eindelijk 5 maanden na de start helemaal uitgelezen.
Wat moet ik er verder eigenlijk over schrijven, wat al niet gezegd is in andere reviews van dit boek. Misschien alleen nog dit. Hoewel de hoofdrol weggelegd schijnt te zijn voor Frodo, is in mijn ogen de echte held meneer Sam. Hij is eigenlijk de typische ’toevallige held’. De persoon die zich helemaal wegcijfert voor zijn meester, en zich zelf opoffert.