In de schimmig verre toekomst, als de oude zon gekrompen is tot een kleine donkerrode schijf ui een paarse hemel, en het slinkend mensenras in enkele afgelegen dorpsgemeenschappen en geïsoleerde steden woont, die eindeloos weergalmen van de eonenlange geschiedenis, raakt op de stille planeet aarde de wetenschap vergeten en begint de magie te werken. In de laatste dagen van de oude zon... In deze wereld, waar machtige tovenaars duels houden en waar vreeswekkende monsters, geschapen of vanzelf ontstaan in langvervlogen tijden, door het land sluipen, leven nog altijd enkele duizenden mensen. Met het voortdurende besef dat iedere nacht de laatste kan zijn.. . Wanneer de laatste dagen van de oeroude planeet zijn aangebroken, wanneer de geschiedenis van talloze millenia volkomen is vervaagd en de maan niet meer is dan een fletse herinnering, leven er ook andere wezens dan mensen: deodands, leucomorfen, grues en erbs. Bloedstollende machten, duistere magiërs en halfmensen dwalen over de vlakten en door de bossen van de oude wereld onder de trage, rode zon. Wachten op de laatste zonsondergang...
Review:
Had hier veel over gehoord, en wou het boek maar eens gaan lezen.
Maar tjonge jonge, er zat wat mij betreft helemaal geen lijn in. Het boek bestaat uit meerdere verhalen die zich afspelen tegen het einde van het bestaan van de aarde, en mensen hebben nu magische krachten. En dat is eigenlijk alles wat mij bij gebleven is van dit boek.
Misschien dat een volgend boek van deze schrijver me meer kan bekoren. Dit in ieder geval niet.
Meer
