Het betoverende vervolg op De laatste magiër Vind de stenen. Houd de dief. Wreek het verleden. New York, 1902. Magie is bijna uitgestorven. De Mageus – de laatsten die nog magische krachten bezitten – leven in de schaduwen en verbergen wat ze zijn. Want het oude New York is een gevaarlijke plek waar meedogenloze geheime genootschappen de dienst uitmaken. Esta behoort tot de Mageus en is een geoefende dief met een aangeboren talent om de tijd te manipuleren. Ze moet al haar krachten aanwenden om de Mageus voor de ondergang te behoeden. Esta's ouders zijn vermoord. Haar leven is gestolen. En alles wat ze wist over magie bleek een leugen. Ze dacht dat het Boek der Mysteriën de sleutel zou zijn om de Mageus te redden uit de greep van de Orde, maar het gevaar op de bladzijden bleek groter dan ze ooit kon vermoeden. Om de verschrikkelijke kracht van het boek te beteugelen, moeten Esta en Harte vier elementaire stenen vinden die verspreid zijn over het continent. Maar oude en nieuwe vijanden liggen op de loer en zijn uit op wraak. Het verleden en de toekomst raken steeds meer met elkaar verbonden en de tijd om de geschiedenis te herschrijven raakt op – zelfs voor een dief die kan tijdreizen.
Ik had het kunnen weten. Vond het vorige deel al niet veel aan, maar ook door deze heb ik me moeten worstelen. De verschillende gezichtspunten maakten het boek moeilijk leesbaar, zeker als er dan ook nog eens een sprong in de tijd genomen wordt, tussen 1902 en 1904. Op sommige momenten was het verhaal gewoon langdradig. De romance tussen Harte en Esta was steeds weer een herhaling van eerder, na een tijdje weten we het wel.
Het boek was naar mijn idee ook te lang; het was zo’n 700 pagina’s groot, terwijl het verhaal in minder verteld had kunnen worden.
Ook ditmaal had ik geen enkele binding met eender welk personage dan ook.