Peter Schaap voltooide na de dood van Wim Gijsen in 1990 diens roman 'De ceders van Urtan'. Dit is het laatste deel van Merisse, een driedelig epos waarin de persoon van de gelijknamige, eigenzinnige aristocratendochter centraal staat. In het eerste deel maakten we met haar kennis, en met haar tegenspeler, de beruchte baron Peon. Door het noodlot onverbrekelijk met elkaar verbonden, waren ze getuige van de ondergang van het legendarische Poseidia. Het tweede deel werd besloten met een mystieke, voor Merisse louterende ervaring. Nu, als dit boek opent, bevinden alle hoofdrolspelers zich aan boord van het schip Achnart, op zoek naar een vredevol bestaan. Tot dusver verloopt alles voorspoedig - maar de wereld van Merisse, Mahavir en de ook aan boord aanwezige baron Peon, is een bijzondere wereld die dus aan bijzondere wetten gehoorzaamt. Dat ervaart ook Merisse, die met vallen en opstaan haar kindertijd en adolescentie is doorgekomen. De wijde wereld ligt weliswaar voor haar open, maar het is een gevaarlijke en ook spannende wereld waarin ze zichzelf zal gaan vinden en - naar wij haar van harte gunnen - misschien ook die ander...
Laatste deel uit de Merisse trilogie.
In dit boek wordt Merisse nog meer de leider van de vluchtelingen, maken we kennis met het verraad van Peon, en uiteindelijk de ontsnapping van de groep naar Urtan, waar Merisse eindelijk een deel van haar opdracht kan vervullen.
Het einde is vrij open. We komen niet te weten of Merisse ooit met haar ouders herenigd word, en of het haar lukt het tweede deel van haar opdracht uit te voeren.
