Eigenlijk kan men Biggles geen groter plezier doen dan hem een goed avontuur bezorgen, liefst niet ongevaarlijk en graag zo ver mogelijk van zijn kantoor vandaan. Welnu, Biggles' chef had twee verrassingen voor hem klaarliggen: een promotie en de opdracht die het avontuur van dit boek tot gevolg had. De moeilijkheid waar het om ging, lag in Arabië, een land dat meer dan eens Biggles' reisdoel was geweest en dat nu onveilig werd gemaakt door een bende bandieten die zich van een rijk bestaan verzekerden door handig gebruik te maken van verdovende middelen. De methode die daarbij gevolgd werd, was even eenvoudig als doeltreffend en bestond hierin dat argeloze slachtoffers door speciale sigaretten werden bedwelmd en vervolgens vakkundig uitgeschut. Het verdovingsmiddel dat met de tabak vermengd werd, kon worden gewonnen uit de bladeren van een woestijnstruik. Met dat doel hadden de schurken hele velden van deze struiken zorgvuldig gekweekt en bijgehouden. Het was Biggles' taak om die velden voor eens en voor altijd te vernietigen en zo mogelijk de bende op te rollen. Hoe gevaarlijk de tegenstander was, werd echter pas goed duidelijk toen Ginger en tenslotte Biggles zelf gevangen raakten en slechts een uiterst drastische maatregel van Bertie nog uitkomst kon bieden.
Review:
Biggles krijgt promotie en gelijk weer een moeilijke zaak in de schoot geworpen. Ergens in Arabiē is een plant gevonden die een nog verslavender werking heeft dan hasj. Samen met Bertie en Ginger neemt Biggles de taak op zich om de plek te vinden waar de plant groeide waar deze drugs van gemaakt werd en indien mogelijk te vernietigen.
Ook in dit deel werden weer typische uitdrukkingen gebezigd die heden ten dage toch wel vreemd klinken. Arabieren werden als ‘stink Arabier’ neergezet; Bertie bezigde nogal vreemde aansprekingen tegen man die hen hielp.
Het verhaal was verder al snel te bedenken. Natuurlijk vinden Biggles c.s. de plek waar die planten groeien en weten deze te vernietigen.
